Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

ΟΔΗΓΙΕΣ ΙΕΡΟΠΡΕΠΟΥΣ ΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ :

1. Ο στολισμός της κολυμπήθρας με οποιονδήποτε τρόπο (παιχνίδια, τούλια , λουλούδια) λόγω κίνδυνου τραυματισμού του βρέφους) .

2. Ο στολισμός της λαμπάδας, του τραπεζίου και του μπουκαλιού για το λαδί με λουλούδια, τούλια και παιχνίδια.

3. Τα μαρτυρικά που φέρουν γαλάζιες χάνδρες η άλλα (μη χριστιανικά) σύμβολα.

4. Η χρήση αλλού είδους λαδιού –πλην ελαιόλαδου για το επορκιστό έλαιο.

5. Ο στολισμός του διαδρόμου και του προαυλείου χώρου του Ιερού Ναού με μπαλόνια, φωτάκια και παιχνίδια.

6. Η παρουσία ως αναδοχών μη Ορθόδοξων Χριστιανικών και προσώπων που τελέσαν μόνο πολιτικό Γάμο.

7. Η τέλεση του μυστήριου μόνο με επιτραχήλιο αλλά με φελώνιο απαραιτήτως.

8. Η έναρξη του Μυστήριου του Βαπτίσματος πριν την απόλυση της Ακολουθίας « του ποιήσαι κατηχούμενον ».

ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ :

1. Ο στολισμός με δυο μόνο ανθοστήλες εκατέρωθεν της κολυμπήθρας.

2. Η χρήση μόνον ελαιόλαδου.

3. Η παρουσία φωτογράφων και εικονοληπτών μόνον εφόσον αυτοί είναι ευπρεπώς ενδεδυμένοι και από σταθερή θέση (κατά τα προαναφερθέντα στο μυστήριο του γάμου) σε συνεννόηση με τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού.

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ :

1. Ο Σταυρός να φέρει ξεκάθαρα το σχήμα του εγγεγραμμένου σταυρού.

2. Τα ενδύματα του /της νεοφώτιστου /της να είναι λευκά.

3. Οι γονείς η ή ανάδοχος και οι συγγενείς να είναι ευπρεπώς ενδεδυμένοι.

4. Το όνομα να είναι Χριστιανικό.

5. Ο ή ανάδοχος να είναι ένας και άνω από 12 ετών.

6. Οι συγγενείς και οι καλεσμένοι οφείλουν να συμμετάσχουν στο μυστήριο της βαπτίσεως προσευχόμενοι και αποφεύγοντας άσκοπες συζητήσεις και στάσεις μέσα στο Ναό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αγριά

Ονομασία Τοπωνύμιο (Αγριά):Σχετικά με την ονομασία της Αγριάς έχουν εμφανιστεί διάφορες απόψεις. Οι επικρατέστερες είναι τέσσερις. Η μία θέλει το όνομα της Αγριάς να προέρχεται από το φυτό αγριάς(-ιάδος ), η άλλη από τις άγριες ελιές που έφταναν μέχρι τότε στην παραλία (Αγριελιά- Αγριλιά και μετά Αγριά) και η άλλη από την έκφραση εκ της άγρας των αλιέων». Επικρατέστερη είναι η άποψη που διατύπωσε ο Λεχωνίτης Λόγιος Πάτροκλος Παλαμίδας ότι το όνομα προήλθε από τον ναό που υπήρχε στην αρχαιότητα και ήταν αφιερωμένος στην Αγραία Άρτεμη. Η γλωσσολογική εξέλιξη της Αγραίας σε Αγριά είναι ιδιαίτερα πιστευτή(όπως ελαία - ελιά, γραία - γριά και Αγραία - Αγριά),

Ιστορική αναδρομή:Η Αγριά εκτείνεται κατά μήκος της παραλίας του Παγασητικού έξι περίπου χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Βόλου και αποτελεί το κοντινότερο προάστιό του. Είναι σχετικά νέα κωμόπολη(έγινε κοινότητα το 1912). Η περιοχή της ανήκε παλιότερα στην Δράκια και τον Άγιο Λαυρέντιο των οποίων αποτελούσε επίνειο από όπου αυτά καθώς και τα άλλα χωριά διακινούσαν τα αγροτικά και βιοτεχνικά προϊόντα τους.
Αρχικά υπήρχαν μόνον μικρά καλύβια όπου οι κάτοικοι της Δράκιας και του Αγ. Λαυρεντίου κατέβαιναν τον χειμώνα προκειμένου να μαζέψουν τις ελιές.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Αγριά, δεν ήταν οικισμός. Τα πρώτα πάντως σπίτια χτίστηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα και πρίν από την Επανάσταση του 1821. Ένα σημείωμα ανέκδοτο και πολύ ενδιαφέρον για την Αγριά λέει : «Η Αγριά ήτο επί Τουρκοκρατίας απλός τελωνειακός και στρατιωτικός σταθμός.».
Από το 1809 - 1860 η δημιουργία κάποιων εταιρειών και βιοτεχνιών εξαγωγικού εμπορίου και βαρελοποιϊας με την καλή οργάνωσή τους βοήθησαν ώστε σε λίγο χρονικό διάστημα τα πηλιορείτικα προϊόντα να διαδοθούν στην Δυτική Ευρώπη, τη Ρουμανία και τη Ρωσία.
Είναι χαρακτηριστικό πως κατά το 1920 ένας αγγλικός εμπορικός χάρτης που εκδόθηκε αναφέρει την Αγριά ως «το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου» σε εξαγωγές ελιών και λαδιού. Γύρω στις διακόσιες χιλιάδες οκάδες βρώσιμων ελιών εκτελωνίζονταν κάθε χρόνο από την Αγριά.
Η Αγριά άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας, την κατασκευή παραλιακού δρόμου και του σιδηροδρόμου αργότερα, που συνέδεσε το Βόλο με τα χωριά του νοτιοδυτικού Πηλίου, με αποτέλεσμα να εξαχθή δια θαλάσσης εξαγωγικό εμπόριο μαύρων ελαίων και φρούτων από τον όρμο της.
Ένα νέο κύμα κατοίκων εγκαταστάθηκε στην Αγριά το 1922 όταν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία αλλά κυρίως από Ανατολική Θράκη καταφύγανε εδώ μετά το διωγμό τους από τα πατρικά τους χώματα.
Τον 20 αιώνα η Αγριά είδε πληθυσμιακή και βιομηχανική ανάπτυξη. Το περίφημο εργοστάσιο της ΕΨΑ ιδρύεται το 1924 από τους αδελφούς Κοσμαδόπουλοι ιδιοκτήτες τράπεζας με σκοπό την κατασκευή ψυγείων φρούτων και μονάδας παραγωγής πάγου. Η υπερπαραγωγή της περιοχής σε λεμόνια και η ήδη αναπτυγμένη διακίνηση της παραδοσιακής λεμονάδας από Μικρασιάτες πωλητές, οδηγούν τους ιδιοκτήτες στην πρόσληψη Γερμανού μηχανικού για την λειτουργία εργοστασίου εμφιάλωσης αναψυκτικών. Ο μύθος θέλει το Γερμανό μηχανικό να έχει ανακαλύψει μια σπάνια συνταγή για την παραγωγή της λεμονάδας, συνταγή που ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται αναλλοίωτη και αποτελεί παρακαταθήκη της εταιρείας.
Το 1911 ιδρύεται η Α.Γ.Ε.Τ ΗΡΑΚΛΗΣ. Το εργοστάσιο διαθέτει φυσικό λιμάνι και εντάσσεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες τσιμεντοβιομηχανίες της Ευρώπης, Ασίας και Αμερικής.
Άλλες επιχειρήσεις τοπικού χαρακτήρα ιδρύθηκαν και άνθισαν τότε όπως το εργοστάσιο του Ι.Ματσάγγο που ασχολείται με την επεξεργασία, συσκευασία και εμπόριο ελαιών, η βιομηχανία επεξεργασίας ξύλου που αρχικά υπήρξε βιοτεχνία κατασκευής βαρελιών και με τον εκσυγχρονισμό της μετατράπηκε σε βιομηχανία κατεργασίας ξύλου και συγχρόνως επίπλων. Άλλες επίσης μικρότερες επιχειρήσεις -κυρίως αποθήκες ελαίων - άρχισαν να λειτουργούν και να προσελκύουν πληθυσμό στον Δήμο της Αγριάς.

Το 1999 με το σχέδιο Καποδίστριας ένας νέος Δήμος ιδρύεται και συμπεριλαμβάνει τις κωμοπόλεις Αγριά και Δράκια, οι οποίες αποτελούσαν ως τότε ξεχωριστές κοινότητες.
Ο Δήμος Αγριάς είναι πλέον ένας παραδοσιακός οικισμός με πληθυσμό της τάξεως των 6.500 ατόμων